Danny Bryant's Red Eye Band - 10th Anniversary dit is de hoofdtitel van de huidige tour van deze Engelse pupil van Walter Trout, want ook al is Danny aan zijn 10de jaar ‘touren’ bezig toch blijft zijn naam nog steeds geassocieerd met zijn mentor Walter Trout en dat doet hij zich wel een beetje zelf aan.

Vanavond trekken we richting Olen alwaar de ‘Chiet’ zijn beruchte en beroemde ‘juke joint’ heeft met name de ‘Crossroad’ en toepasselijker kan de naam niet zijn gekozen want wanneer je onder invloed van ‘de blonde dame uit Leuven’ naar buiten wandelt moet je geconcentreerd blijven of je staat daadwerkelijk op jou ‘Crossroad’ omdat ‘den ijzerenweg’ juist hier aan de deur passeert.  Ook hier in deze bevallige kroeg valt dit jaar iets te vieren want op donderdag 10 december wordt hier 15 jaar ‘Crossroad’ gevierd en de Chiet en die van Olen kennende zal daar nog lang over worden nagepraat…dat ze zich bij Imbev al maar klaarmaken voor overuren! Donderdagavond na ‘Halloween’ en met een overvloed aan optredens mag je al blij zijn dat je zaal of kroeg aangenaam gevuld wordt en dat zal ook de Chiet wel hebben gedacht, maar één ding is zeker, de kraan loopt hier altijd.

Rond 21.30 zijn mama Bryant en vrouwtje Claudia alles in gereedheid aan het brengen om hun pupil zijn ding te laten komen doen en begeven het trio van de Red Eye Band zich richting instrumenten. Opmerkelijk veel ‘ollanders’ zijn weer komen afzakken richting deze Kempische gemeente met ook veel andere bekende gezichten als een delegatie van Goorblues (Leen & Staf), de steunpilaren van de Belgische Roadhouse, maar dit is niet moeilijk wanneer de Polle hier zijn vaste stek heeft, en ook Fred Klee van de Borderline -waar op zondag 15 november de mentor van Danny zelf aan het werk zal te zien zijn- was aanwezig. Ook van (ge)Varenwinkel mogen ze hier vanavond een delegatie verwelkomen maar het meest opmerkzame is dat ‘de Stanny’ van Roadhouse zich heeft laten kortwieken en nu maar hopen dat dit geen invloed heeft op zijn gitaarspel (remember David & Goliath).

Danny Bryant is uiteraard gekend om zijn stevig werk op de snaren en met zijn witte ‘Strat’ om de hals zit hij met de opener al dadelijk op de juiste golflengte met de aanwezige fans. Nu is dit ruigere rockwerk zeker niet mijn ding maar wie ben ik om tegen de aanwezigen daarover in discussie te willen gaan al staan de Polle en Stanny wel een beetje aan mijn kant. Gelukkig schakelt Danny al vlug over naar een slowbluesje met de toepasselijke titel ‘Slow Blues’, een nummer dat bijna een zesde van de eerste set in beslag neemt en zelfs nog langer kan worden uitgesponnen als de ‘vioolknop’ wordt gehanteerd, iets waar meester Trout een patent op heeft en waar verschillende hem proberen in te volgen, maar zijn we daar voor gekomen?

Een ‘PA’ is in feite overbodig want er komt genoeg volume uit de Marshall om deze kroeg te vullen. Ikzelf was al een stapje achteruit gegaan en kreeg voor mij een afblokker van formaat in de vorm van een HH (hoge Hollander). Het oeuvre van Danny heeft meer slowblues in huis dan het ‘hardere’ werk en een ‘beauty’ op dit gebied is wel ‘Love Remains’. Als ‘niet Bryant’ fanaat is een herkenbare Freddie King 'Hideaway' intro dan ook een welgekome afleiding.
Volgend jaar brengt Danny Bryant een nieuw album uit en vanavond hebben zijn fans daar al enkele try outs van kunnen horen waarvan ik je de titels moet schuldig blijven maar wat de ‘die hard’ fans weer wat perspectieven geeft om al uit te kijken naar de ‘release tour’. Buiten de ‘Anniversary Party’ op 10 december hebben ze hier op 17 december nog een klepper van dit allooi onder de naam van ‘youngster’ Eric Steckel en daarmee zullen de feestdagen voor de ‘gitaarblues’ liefhebbers hier in Olen een ietsje vroeger beginnen.

Het debat met de 'local' bluesmuzikanten, daar heb ik niet aan meegedaan door de afwezigheid van een onpartijdige moderator...maar voor de DB fans was het super en was het glas daarmee nu half vol of half leeg?